Lees voor! (oproep aan ouders)

Bron: Vaders voor lezen.

Vandaag zijn de Nationale Voorleesdagen begonnen, en in het nieuws zien we BN’ers, schrijvers en politici voorlezen op scholen. Dat is mooi. Maar gebeurt het nog wel… wordt er nog voorgelezen? Of zit iedereen, inclusief kleine kinderen, de godganse dag op telefoons en ipads?

Uit onderzoek is gebleken dat de leesvaardigheid de afgelopen decennia is afgenomen, en dat Nederlandse kinderen internationaal tot de minst gemotiveerde lezers behoren. Dat is vrij ernstig… Lezen is namelijk ontzettend belangrijk, want, zoals Dr. Kees Vernooy hier zegt: “De toekomst van kinderen hangt sterk af van hun leesvaardigheid.”
Dat is zo, ga maar na, àlles begint met een goede leesvaardigheid: school, studeren, werk, vrije tijd, jezelf ontwikkelen, contact met anderen, brieven van de gemeente, je staande houden in de maatschappij, enzovoort.
Vernooy zegt ook dat een goede ‘leesstart’ heel belangrijk is, en dat ouders en leerkrachten vooral veel moeten voorlezen. Leerkrachten doen wat ze kunnen op school, en spelen een belangrijke rol in de taalontwikkeling van kinderen. Maar ouders spelen een nog grotere rol, omdat zij thuis de basis (kunnen) leggen voor leesplezier en veel meer tijd doorbrengen met hun kind.

Maar weten ouders wel hoe dat moet, voorlezen?
Ik denk dat veel ouders onzeker zijn, niet goed weten hoe ze het moeten aanpakken, en daardoor misschien afhaken of het voorlezen maar achterwege laten.
Dat is natuurlijk doodzonde!
Als Schoolschrijver, kinderboekenschrijver en docent creatief schrijven kom ik af en toe in contact met ouders en ik realiseer me steeds meer dat dit vaak het geval is: ouders zijn onzeker. Ze hebben een duwtje nodig, en soms een aai over hun bol.
Je doet het goed, maak je geen zorgen! Ga lekker lezen met je kind, alles wat je doet is goed. Als je zelf niet zo goed kunt lezen, zing dan liedjes of vertel verhalen, desnoods in een andere taal… Het maakt eigenlijk niet uit, zolang je maar samen bezig bent met taal, met woorden, klank, ritme, verhalen. Via de verhalen praat je met je kind en zo leert het nieuwe woorden kennen. En zorg dat je het zelf ook leuk hebt. Maak lol, vertel verhalen en lees boeken voor die je zelf mooi of grappig vindt. Stel vragen (waar is…? wat denk je dat er gaat gebeuren? wat zie je allemaal?), wijs plaatjes aan, laat je kind dingen aanwijzen en benoemen, herhaal, herhaal, herhaal. En praat samen over het onderwerp van het boek: vriendschap, verdriet, plezier, dood, verliefdheid, bang zijn, verlegen zijn, enzovoort.

Over onzekere ouders… ik ontdekte laatst dat dit echt niet alleen geldt voor laagopgeleide ouders, ouders van taalzwakke kinderen, of ouders van kinderen die niet graag lezen.
Ook ouders van ‘leesmonsters’ kunnen onzeker zijn. Ik heb het nu over de moeder van Mirte, uit mijn voorlaatste blog, ‘Leesliefde’. Zij bedankte me voor de schrijflessen aan haar dochter, en voor mijn boekentips, die haar ook hadden geïnspireerd. We praatten nog wat door over lezen en toen ik vroeg of ze Mirte nog voorlas, zei ze: ‘Nee, ze leest zelf zo ontzettend veel! Ik denk ook niet dat ze dat nog zou willen…’ Daar was ik meteen benieuwd naar. Ik heb Mirte er even bij geroepen en gevraagd: ‘Zou je het leuk vinden als mama je zou voorlezen?’ Mirte zei niks, maar knikte alleen, met een toetje dat duidelijk liet zien dat zelfs dit leesmonstertje nog heeeel graag wil worden voorgelezen. En waarschijnlijk gaat het haar niet eens echt om de boeken, want die kan ze zelf inderdaad ook lezen. Het gaat dus om iets anders…

Mijn boodschap aan ouders: denk niet te snel dat je kind niet meer wil worden voorgelezen, ook als het zelf al goed kan lezen. Vraag het anders even. En doe het: lees voor! Begin er zo vroeg mogelijk mee. En hou alsjeblieft nooit meer op.

Hier nog wat tips:
– Voor ouders met baby’s: Boekstart.
– Voor vaders: Vaders voor lezen (website met info voor vaders die willen voorlezen, en let op, vaders: voorlezen is stoer, want je kinderen worden er slimmer en weerbaarder van!)
– Tips van de Kinderboekwinkel: Voorleesboeken. Deze winkel is in Amsterdam, maar je kunt ook altijd terecht voor advies en boekentips bij een goede (kinder)boekwinkel in de buurt, of bij de jeugdafdeling van de buurtbibliotheek (kinderen zijn gratis lid, maak daar gebruik van!)
– Voor wie meer wil weten over taalontwikkeling bij jonge kinderen en over het belang van ‘gedeelde aandacht’ tijdens taalinput: Claartje Levelt, Universiteit Leiden.
– Op mijn youtubekanaal vind je wat filmpjes met voorleestips (voor volwassenen èn voor kinderen, zij kunnen jou ook voorlezen als ze wat ouder zijn… zo kun je elkaar om de beurt voorlezen, nog leuker!)

Op deze website (homepage, rechts onderaan) vind je allerlei tips en links in verband met (voor)lezen en kinderboeken. Ouders, kijk ook bij de tips voor kinderen.

Posted in Nieuws, Over boeken, Over De Schoolschrijver, Over onderwijs en lesgeven | Tagged , , , , | Leave a comment

Nieuw jaar

Het jaar is bijna om.
Vorig jaar om deze tijd was ik officieel nog in dienst als docent bij een middelbare school. Nog een paar uur docent Frans. Daarna begon een nieuw jaar, met veel onzekerheid en veel nieuwe kansen.
En 2018 heeft me veel moois gebracht. Een paar hoogtepunten, op werkgebied:
– ik ben Schoolschrijver geworden, wat ik geweldig vond en wat geweldig goed bij mij bleek te passen
– eind september verscheen een nieuw boek met tekst van mij: Max maakt een vriend, gemaakt op uitnodiging van en in samenwerking met de bijzondere en inspirerende tekenaar Kristof Devos
– rond de Kinderboekenweek heb ik mooie schoolbezoeken gedaan en workshops gegeven, wat erg leuk was om te doen
– ik gaf voor het eerst workshops voor volwassenen, heel anders en spannend, en zeker voor herhaling vatbaar
– en ik gaf lessen creatief schrijven op twee basisscholen in Den Haag, waar ik samen met de kinderen iets moois opbouwde en groeide, als docent en als mens. ;-)

In oktober durfde ik eindelijk de sprong te wagen om echt zzp’er/freelancer te worden.
Best eng om het werken in dienstverband los te laten, ook al was dat altijd parttime.
Maar ik heb het gedaan, we zien wel hoe dit verder gaat…
Tot nu toe gaat het goed en het voelt heerlijk.
Laat 2019 maar komen!

Lieve bloglezers, ik wens jullie allemaal een mooi nieuw jaar.
Dat jullie blaken van gezondheid, en dat het beter wordt als het tegenzat met dat blaken.
Dat jullie vol durf en zelfvertrouwen zijn, liefst allebei, maar in elk geval één van de twee.
Dat jullie speels kunnen zijn, vrolijk, bij vlagen zielsgelukkig doordat je jezelf even vergeet.
Dat jullie schaamteloos dansen (niet in je eentje in je kamer, maar te midden van anderen, anders is er geen kunst aan).
Dat jullie soms even zwijgen en kijken, alleen kijken en luisteren.
Dat er avontuur is, in de echte wereld, maar ook in boeken en verhalen.
Dat er veel moois op jullie pad komt, jullie eigen yellow brick roads.
En vooral veel liefde, in welke vorm dan ook.

PS, nagekomen bericht (2 januari): dit blog is niet bedoeld als succesverhaal of als voorbeeld om te volgen. Iedereen die me kent en/of mijn blogs vaker leest weet dat er een hoop misgaat in mijn leven (zoals in zoveel levens), ook op werkgebied. Afgelopen jaar viel het mee, en het lijkt nu zowaar een goede kant op te gaan. Niet zozeer financieel, maar inhoudelijk en qua soort werk. Ik hoop dat ik hier op termijn een redelijke boterham mee kan verdienen, maar het zal waarschijnlijk geen vetpot worden en ik zal het langzaam moeten opbouwen. De sprong naar zzp’en/freelancen maak ik voor een deel uit nood, maar brengt me hopelijk ook dichter bij een manier van werken die bij me past, en dat vind ik belangrijk. Ik kan die sprong wagen doordat ik al uitzicht heb op een paar mooie opdrachten in 2019, doordat er al een basis ligt aan contacten en ervaringen waarmee ik verder kan, en doordat ik een financiële buffer heb. Dat laatste is heel belangrijk en moet ook wel, zonder verzekeringen en met een vriend die ook een eenmansbedrijf in opbouw heeft.
Volg mij dus niet zomaar hierin, mocht je die aandrang voelen en twijfelen. Don’t try this at home!!! ;-) Geef je zekerheden of vaste baan niet zomaar op. En doe dat helemaal niet als je een vette hypotheek/schulden/torenhoge vaste lasten/kinderen/huisdieren/dure hobby’s of gewoonten/behoefte aan luxe (of iets dergelijks) hebt. Doe in dat geval bijvoorbeeld een schaamteloos dansje op z’n tijd, of iets anders uit mijn lijstje hierboven. Of iets wat je zelf bedenkt… Hoe dan ook, veel geluk!

Posted in Nieuws, Over De Schoolschrijver, Over onderwijs en lesgeven, Persoonlijke berichten | Leave a comment

Leesliefde

Gisteren sloot ik op twee basisscholen mijn lessen creatief schrijven af.
Ik zal de kinderen gaan missen.
Na de lessen fietste ik altijd naar huis met een hoofd vol verhalen… hún verhalen.

In één groep zat Mirte, een meisje uit groep 5, dat boeken verslindt.
Ze had mijn volledige lijst met boekentips gedownload op haar e-reader (vast wel legaal).
En hoewel ik een beetje allergisch ben voor e-readers, kon ik er bij haar wel tegen, omdat ze zo hartstochtelijk houdt van lezen.
Tijdens een les over poëzie schreef ze over haar leesliefde.
Ik kreeg haar gedicht (met blauwe, voorzichtig geschreven potloodletters) niet helemaal goed op de foto, dus ik heb het voor jullie overgetypt. En Mirte vindt het goed dat ik het hier deel.
Ze zei trouwens dat ze door mijn lessen ook schrijven leuker was gaan vinden, doordat ze nu weet hoe ze dat kan aanpakken.
Dat vond ik natuurlijk fijn om te horen!
Ik hoop dat Mirte en de andere kinderen uit deze twee bijzondere Schrijfclubs doorgaan met schrijven. En met lezen…

Lezen

Lezen ik hou er van.
Het is net als in een droom.
Lezen ik hou er van.
Ik kan zelfs zwemmen in een bak room.
Lezen ik hou er van.
Al ben je snel of sloom.
Lezen is top.
Mijn e-reader is nu al op.

(Mirte, 2018)

Posted in Over onderwijs en lesgeven | Tagged , , , , , | 2 Comments

Boemerang-les

Bron: www.onderwijsmaakjesamen.nl

Ik geniet enorm van het freelance-docentschap en van mijn lessen creatief schrijven.
Geweldig om te zien hoe sommige kinderen tijdens mijn uitleg al niet meer te houden zijn.
Vanmiddag hoefde ik geen voorbeeld meer voor te lezen. Niet nodig, ze wilden liever meteen zelf schrijven!

Bijna net zo geweldig om te zien hoe andere kinderen worstelen om iets op papier te krijgen.
Alleen al de naam van een eerste personage: “Wélke naam dan, ik kan niks verzinnen…” (hellup!)
Daardoor besef je weer dat het niet vanzelfsprekend is, schrijven, iets verzinnen.
Het lukt niet altijd. Het kost moeite, soms.
En als je met het grootste gemak een A-4tje vol pent, wil dat nog niet zeggen dat het een goed verhaal is.

Na de schrijfles blijf ik altijd even zitten om na te denken en mezelf te evalueren.
Ik had de kinderen iets belangrijks geleerd: Vertel niet te snel of te veel tegelijk. Dan kan de lezer/luisteraar zich niet inleven en haakt hij af. Dus neem de tijd, zorg ervoor dat wat je schrijft ook áánkomt.

Deze les kwam als een boemerang bij me terug.
Ik wil te snel en te veel tegelijk, leerde ik van de kinderen.
Dus géén nieuw onderwerp volgende week, even op de rem.
De tijd nemen, zodat je les ook áánkomt.

 

Posted in Over onderwijs en lesgeven | Tagged , , | Leave a comment

O, o, Den Haag

Dit kan alleen in Den Haag, op een zonnige maandagmiddag in oktober in een chique buurt…
Ik sta met mijn fiets even aan de kant van de weg om te drinken.
Opeens komt er een bestelbusje vanaf de andere weghelft op me ‘ingereden’, het stopt met het open raam van de bestuurder vlak bij mijn gezicht. Naast hem zit een vrouw die naar me kijkt, op de achterbank twee zwarte honden. De man begint vanuit het niets tegen me te praten, met een aan agressie grenzende vrolijkheid. Ik probeer de situatie in te schatten en realiseer me dat hij een mop aan het vertellen is. Ik denk meteen ‘o jee, als ik ‘m maar snap, ik snap moppen nooit’, en ben door die gedachte al kansloos, want de draad kwijt. De mop duurt lang (zoals de meeste moppen), iets met papegaaien en Bassie en Adriaan. De punchline weet ik nog:
‘Wie noemt z’n papegaai nou Adriaan?’
‘Dezelfde idioot die z’n pitbull Bassie noemde!’
Ik snap ‘m niet, maar ik lach, om de situatie en omdat de bestuurder van het busje lacht.
Zonder verder nog iets te zeggen of te groeten start hij het busje weer en rijdt weg. 


Als je oplet, gebeuren er in het echte leven best vaak dingen die verzonnen lijken. Zoals dat ik laatst niet verder kon reizen met de trein, omdat er op de route een WO II-bom moest worden ontmanteld. De vraag is, of die gebeurtenissen interessant genoeg zijn voor een blog, voor een verhaal… De grappige ontmoeting hierboven is dat eigenlijk niet, tenzij je hem zou herschrijven. Maar daar heb ik nu geen zin in. Jullie moeten het met het waargebeurde verhaaltje doen.

En o, o, wat hou ik van Den Haag.

 

Posted in Persoonlijke berichten | Leave a comment

Je eigen boek vasthouden

Op 3 april 2017 vroeg Kristof Devos of ik opnieuw een boek met hem wilde maken.
Of ik de tekst wilde schrijven voor een prentenboek over vriendschap, met twee jongetjes: Max en Morris. Hij vertelde me zijn verhaalidee en het sprak me aan, dus ik zei ja. Dezelfde dag nog mailde hij me een storyboard, met grove schetsen van de tekeningen en het verhaal. En toen waren we begonnen…

Vandaag, 20 september 2018, anderhalf jaar later, kon ik bij de overburen een pakje ophalen. Een kartonnen doos, verstuurd door uitgeverij De Eenhoorn, met daarin 10 auteursexemplaren van het boek Max maakt een vriend. Mijn derde boek. 

Kinderen op scholen vragen altijd of ik beroemd ben, en of ik veel verdien met mijn boeken. Dan moet ik ze teleurstellen, als kinderboekenschrijver word je niet snel rijk en beroemd. Maar dit: samen met een tekenaar heel lang werken en praten en schaven, opnieuw en opnieuw, tot het boek helemaal goed is, zo mooi mogelijk.
En dan, op een dag, je eigen boek vasthouden… erin bladeren, eraan ruiken.
Dat is pure magie.
Honderdmiljoen keer beter dan rijk en beroemd zijn.

Posted in Max maakt een vriend, Nieuws, Over boeken | Tagged , , , , | 1 Comment

Kinderen en poëzie

Een les over poëzie. Ik verwachtte er eigenlijk niet veel van. Ik schrijf niet vaak gedichten, ik vind het moeilijk om ze te schrijven. Ik weet er te weinig van, dacht ik. En ergens dacht ik dat kinderen poëzie een soort van saai zouden vinden. Nu trap ik vast een paar dichters op hun ziel. Maar dichters kunnen wel wat hebben, qua ziel. En mijn twijfels waren onterecht, zo bleek vandaag.

Ik had de leerkrachten gevraagd om vooraf dit Klokhuis-filmpje met de kinderen te kijken, over poëzie. Ze hadden dus al wat voorkennis, maar je weet nooit wat er van zo’n filmpje blijft hangen.
Ik las een gedicht voor van vier regels, uit de bundel Ik zoek een woord (boekentip).
Toen ik klaar was stak een jongen meteen zijn hand op en zei: ‘Gekruist rijm!’
Nog vóór ik een vraag had gesteld.
Klein mond-open-val-momentje voor mij en de leerkracht.

En dan de gedichten van de kinderen zelf…
In de eerste groep was iedereen een beetje stil van wat ze hadden geschreven.
Van hoe goed het was.
Ook in de andere groepen zijn prachtige gedichten geschreven en voorgelezen.
Drie voorbeelden, lees maar:

Posted in Over De Schoolschrijver, Over onderwijs en lesgeven | Tagged , , , , , , , , | Leave a comment

Geheim boek

Vandaag was ik weer op mijn school, als Schoolschrijver. De les ging dit keer over lezen en over hoe je boeken en informatie kunt zoeken bij de bieb. De kinderen van mijn groepen 5/6 weten nu alles over zoeken op alfabetische volgorde, A-B-C-boeken, hulp vragen bij de balie, en op de site van de bieb zoeken op naam van een auteur of tekenaar, of op onderwerp. Ze weten waar ze informatie kunnen vinden voor een spreekbeurt. En ook hoe ze nieuwe schrijvers en boeken kunnen ontdekken, bijvoorbeeld op Leesfeest.nl of op Leesplein.nl

Toen hun hoofden dreigden te exploderen van alle nieuwe informatie gingen we iets anders doen. Ik had een leuk idee gezien bij collega-Schoolschrijver Maren Stoffels, en dat heb ik geleend. Zo doen wij Schoolschrijvers dat, we delen en lenen wat af. En dat mogen jullie, lezers van dit blog, ook doen. Leen dit idee vooral, het is ontzettend leuk om te doen. Het gaat zo:

Je neemt een boek dat niet al te bekend is, zodat de kinderen niet snel kunnen raden welk boek het is. Kaft het, zoals je een schoolboek zou kaften, met effen papier. Teken op de voorkant een groot vraagteken. Lees het eerste hoofdstuk voor. Opdracht voor de kinderen: bedenk een mooie titel voor dit boek en teken het omslag. (De kinderen die na het voorlezen weten welk boek het is, moeten dit strikt geheim houden!)

Er kwamen prachtige titels en omslagen uit. Hieronder een paar voorbeelden. Misschien kun je zien welk boek het is… hou dat maar lekker geheim. ;-)

 

 

Posted in Over boeken, Over De Schoolschrijver, Over onderwijs en lesgeven | Tagged , , , , , | Leave a comment

Er komt een nieuw boek aan…

Vandaag is het begin van de lente… een mooi moment om een nieuw boek aan te kondigen!
Een prentenboek over vriendschap, dat in september zal verschijnen bij De Eenhoorn.
Ik maak het met tekenaar Kristof Devos, het wordt ons tweede boek samen, en mijn derde boek. Meer nieuws volgt later. Voor nu alleen de titel en een eerste beeld:

Max maakt een vriend

Wil je meer zien? Kijk op de facebookpagina van Kristof.

Posted in Max maakt een vriend, Nieuws, Over boeken | Tagged , , , , | Leave a comment

Lievelingswoord

Vandaag heb ik de kinderen van mijn groepen 5/6 verteld hoe een boek wordt gemaakt, wie er allemaal aan meewerken, en wat er met een boek gebeurt als het af is. Ik vroeg nogal wat van hun concentratievermogen, met een hele rij (soms best moeilijke) woorden: manuscript, typoscript, gepubliceerd, uitgever, redacteur, illustrator, grafisch vormgever, corrector, drukker, publiciteitsmedewerker, vertegenwoordiger en boekverkoper. Maar ze hebben het met glans doorstaan, de dappere dodo’s.

Gelukkig had ik ook wat foto’s en spullen bij me, om het levendiger te maken, en vooral echter. Wat indruk maakte was mijn manuscript (eigenlijk typoscript) van Wolfje: een dik pak papier, met daarin de rode pen van mijn redacteur. Strepen, doorhalingen, opmerkingen, vragen in de kantlijn, tekstcorrecties en -suggesties, maar ook [HA] waar ze hardop had gelachen. De eerste pagina was behoorlijk rood, de kinderen bekeken het met grote ogen. ‘En dit is nog maar de eerste pagina!’ zei ik, wijzend op het dikke pak papier.
Nóg grotere ogen, veel ah’s en oh’s, diep respect van de kinderen.

Hopelijk heb ik ze iets geleerd dat ze nóóit meer vergeten. En misschien kijken ze nu anders naar de boeken die ze lezen, die ze in hun handen houden. Want terwijl ik het stond te vertellen dacht ik: Wauw, wat een werk eigenlijk, zo’n boek. Wat mooi dat er zoveel moeite in wordt gestoken.

Na mijn (veel te lange) spreekbeurt over het maken van een boek, ben ik met ze teruggegaan naar de basis. Naar letters, naar woorden, naar taal. Naar hoe bijzonder het is dat ze hebben leren lezen en schrijven, en dat dat best nog kort geleden is.
Ik zei: ‘Doe je ogen dicht en denk terug aan toen je leerde schrijven op school. Wat waren de eerste woorden die je leerde?’
Daarna maakten ze een tekening van hun lievelingswoord, waarbij ze moesten proberen de letters en de tekening met elkaar te ‘mengen’, bijvoorbeeld, bij het woord SLANG kun je een slang maken met de letters, en bij het woord VUUR kun je proberen ‘vurige’ letters te maken. Prachtige dingen kwamen daar uit. Jammer genoeg ben ik vergeten foto’s te maken… Maar ik kan wel wat lievelingswoorden van de kinderen delen. Hier komen ze:

eenhoorn (en unicorn, in een andere groep)
flamingo
papegaai
bal (van een jongen die nog goed wist dat dit het eerste woord was dat hij leerde)
vuur
roos
vis
PowerPoint (van een meisje dat een goed cijfer haalde voor een spreekbeurt met PP)
huis
bloem
illustrator (van een meisje dat goed had opgelet)
hamburger
patat
hotdog (van een jongen die ‘hamburger’ had gejat, en daarna zelf iets verzon)
pauw
wolk
ijs
zakgeld (van een jongen die van geld hield en graag 500 euro zakgeld wilde)
straks
pizza
precies (van een meisje dat eerst ‘presies’ schreef, het daarna verbeterde, en dus heel precies met het woord precies bezig was)

 

 

Posted in Over boeken, Over De Schoolschrijver, Over onderwijs en lesgeven | Tagged , , , , , | Leave a comment