Ik zou nog vertellen (zie vorig blog) waarom Kristof en ik de titel van ons boek Nooit is voor altijd heel lang angstvallig geheim hebben gehouden. Daar weten jullie allemaal niks van, en dat komt doordat we erg goed waren in het geheim houden, al zeg ik het zelf. Maar we waren ook behoorlijk paranoia… titel-paranoia. Bij mij was het zo erg, dat ik de titel ook niet tegen vrienden en familie heb gezegd, zelfs niet tegen mijn moeder, tegen wie ik toch bijna alles zeg. Dat gaat ver hè? Vond ik zelf ook. Maar het moest even op deze manier. De paranoia-manier. Dat kwam zo:
In het najaar van 2011 vroeg Kristof of ik de tekst wilde schrijven voor een prentenboek waarvan hij de contouren al een tijd in z’n hoofd had en waarvoor hij schetsen en tekeningen had gemaakt. Het concept had als werktitel De steltenloper. Toen Kristof en ik elkaar ontmoetten in Amsterdam om over het boek te praten, gaf hij me een mapje met tekeningen (zie foto) en ook daarop stond die titel. Een maand later heb ik een tekst ingeleverd. Mijn tekst had de titel die Kristof had bedacht. We werkten door aan het boek De steltenloper, dat langzaam steeds rijker en echter werd. Tot ik toevallig een keer de titel googelde en heel erg schrok…
Ik ontdekte dat er in februari 2012 een boek zou verschijnen met precies die titel: De steltenloper, een prentenboek van Mattias De Leeuw. Kristof schrok ook toen ik hem dit vertelde. Het was meteen duidelijk dat we die titel niet meer konden gebruiken. Ons boek heeft een tijd geen titel gehad, en als we elkaar mailden dan was dat best lastig; ‘het boek zonder titel’, ‘voorheen De steltenloper‘, dat soort dingen schreven we. Voor Kristof was het moeilijk om afscheid te nemen van de titel die al zo lang in z’n hoofd zat. Ik was vooral geschrokken van het feit dat zoiets kan gebeuren. En ik baalde ervan, omdat ik niet goed ben in het verzinnen van titels. Tenminste, dat denk ik altijd…
Op een dag ben ik ervoor gaan zitten. Ik heb zes mogelijke nieuwe titels bedacht en die in een documentje aan Kristof gemaild. Nooit is voor altijd zat daarbij. Het is een zin die in het boek staat, uitgesproken door de vader van de jongen. Ik heb me sufgegoogeld om te zien of deze titel al bestond voor een boek, dat leek op dat moment niet het geval. Nadat we definitief voor deze titel hadden gekozen waren we bang dat het weer mis zou gaan en spraken we af er zo weinig mogelijk over te praten, zeker niet op onze blogs of via internet. We durfden de titel onlangs pas bekend te maken, nadat het ISBN bekend was en de aankondiging in de brochure van de uitgeverij stond. Het boek komt in januari uit. De kans is klein dat er in de tussentijd nog een prentenboek verschijnt met die titel. Maar je weet het nooit…
We zijn trouwens heel blij met de nieuwe titel! Wat even een drama leek, heeft uiteindelijk toch iets moois opgeleverd.
Cruijff zou zeggen: (klik)
moest erg lachen om de reactie van Cruijff erbij….
Super mooie poetische titel…….groot voordeel!!!
Dit vind ik ook een mooie titel, en hij verwijst naar de inhoud van het boek, ben erg benieuwd naar je boek.
Deze titel past uiteindelijk ook beter bij het boek, denk ik.
Dus eigenlijk is het goed dat dit is gebeurd, we mogen Mattias dankbaar zijn. ;-)
Het is wel gek dat we nu nog een tijd moeten wachten voor het boek uitkomt… oefening in geduld! Nog bijna twee maanden, best lang, vind ik.
groetjes, Claudia