Als de rook om je hoofd is verdwenen

Verjaardagstaart Afgelopen week was ik jarig. Ik vier het niet graag, en ook weer wel. Elk jaar begin ik met niet-willen-vieren, om kort van tevoren te bedenken dat ik het niet-niet-wil-vieren. Maar dan is het te laat om mensen uit te nodigen. Zeker als ze uit andere steden komen en gezinnen hebben of drukke levens, en al helemaal niet op een doordeweekse dag. En dus nodigde ik bijna niemand uit. (Sorry jongens!)

Een vriendin die ik wel durfde uit te nodigden (omdat ze op kruipafstand woont), bood aan om een taart voor me te bakken. Aangezien ik zelf geen bakster ben (zie vorig blog), greep ik haar aanbod met twee ovenwanten aan. Op mijn feestje brachten zij en haar dochter een groot pak mee, een soort pyramide van wit satijnachtig papier met witte linten, en daaronder de mooiste taart die ik ooit heb gehad. Een roze meisjestaart, met fondant en bessen en chocola, eetbare roosjes, vlinders en glitter, en een roze plastic kandelaar met verjaardagskaarsjes. Kaarsjes die knetterden en die, nadat ik ze had uitgeblazen, vanzelf weer aangingen. Magisch. Een magische meisjestaart, op mijn 32ste (ahum) verjaardag. Mèt roze champagne.

Rook

En zoals dat gaat.

Zoals het leven gaat.

Als het vuurwerk is gedoofd.

En de sprookjestaart op.

De volgende dag bijt ik in een appel, voel iets hards en denk een steentje in mijn hand te hebben. Het was mijn eigen kies.
Niet helemaal. Een stukje.
Maar toch.

Als de rook om je hoofd is verdwenen. (Opnieuw uitgebracht in mijn geboortejaar!)

Posted in Persoonlijke berichten | 4 Comments

Rozengeur en Madeleines

Er zijn vrouwen (en misschien ook mannen, hoewel ik die nog niet ben tegengekomen) die blogs hebben vol zelfmaakdingen en heerlijke recepten, bijvoorbeeld voor cupcakes. Ik ben niet zo van het handwerken. Hoewel er een naaimachine (nog nieuw in de doos) op me wacht, en ik alvast allerlei stofjes en een stuk of twintig Burda’s heb gekocht, in de hoop dat ik op een dag zelf kleren ga kunnen maken. En ik ben ook niet zo van het bakken. Hoewel ik veel mooie kookboeken heb, en vol bewondering lees en zie hoe anderen de lekkerste taarten bakken.

Het kan me niet zoveel schelen, eerlijk gezegd. Die naaimachine komt op een dag wel uit zijn doos. Of niet. Dan kan ik altijd nog dromend de Burda’s lezen. Of in de kookboeken bladeren, en dingen ruiken die ik nooit zal koken. Maar nu dacht ik, misschien vindt u het jammer… u, lezers. Misschien zit u te wachten op handige patronen of recepten. Patronen heb ik nog even niet, maar ik heb alvast één fijn recept. Niet van mezelf, helaas. Maar literair verantwoord. Dat dan weer wel.

Het heeft te maken met mijn voorlaatste blog, over Prousts  A la recherche du temps perdu. In het eerste deel van die cyclus, Du côté de chez Swann, spelen Madeleines een belangrijke rol. Ik ga niet helemaal uitleggen hoe dat zit, maar in het kort komt het hier op neer: de verteller doopt een Madeleine in een kopje thee en wordt overspoeld door herinneringen, veroorzaakt door de geur en smaak van dat in thee gedrenkte cakeje. Het gaat over ‘mémoire involontaire’: herinneringen die sluimeren in ons onderbewuste en die worden opgeroepen door dagelijkse handelingen, geuren, smaken, etc. Enfin, u moet echt die boeken lezen!

Maar misschien houdt u niet zo van lezen… en wèl van bakken. Geen man overboord, u kunt gewoon hier blijven, op dit blog. Want, jaja, hier komt een recept, een heus recept. Hopelijk leest u Engels (sla anders die lap tekst maar over)… hier komt ie… voilà, met dit (geleende) recept maakt u er 24 in 25 minuten:

Madeleines

(met rozengeur!)

 

Posted in Over boeken, Persoonlijke berichten | Leave a comment

Fictie en non-fictie

Gisteren hielp ik mijn neefje van 12 met z’n huiswerk voor Engels en Nederlands.
Ik vroeg hem wat hij voor Nederlands moest leren, waarover de stof ging.

‘Over fictie… en non-fictie.’

Korte stilte. Hij kijkt me vorsend aan.

‘Weet jij wel wat dat is…?’

 

Posted in Persoonlijke berichten | Tagged , | 2 Comments

Moeilijke boeken

Marcel Proust, 1900.

Marcel Proust, 1900.

Laat ik het jaar goed beginnen, met een blog over boeken. Moeilijke boeken. Boeken die je gelezen moet hebben, maar die eigenlijk onleesbaar zijn. Of niet. Dat is de vraag.

Ik schreef eerder over Ulysses van James Joyce, een klassieker die ik graag wilde lezen, het liefst in het Engels, maar waar ik met geen mogelijkheid doorheen kwam, zodat ik de strijd zelfs (tijdelijk) heb moeten opgeven. Nu heb ik een andere klassieker eindelijk wèl bij de lurven gepakt, het eerste deel van Prousts cyclus A la recherche du temps perdu: Du côté de chez Swann. Proust staat bekend om zijn lange zinnen, met veel komma’s en bijzinnen, vol filosofische gedachten en beschrijvingen. Zinnen waarbij je vaak aan het einde het begin alweer kwijt bent, en terug naar ‘af’ moet, als je pech hebt. Onleesbare zinnen, eigenlijk. En toch heb ik het eerste deel zo, hinkstapspringend, uitgelezen. Langzaam. Très lentement.

Het kan dus wel, moeilijke boeken lezen. Dat u het weet. Mocht u op dit moment hopeloos vastzitten in een klassieker die u dolgraag wilt uitlezen. Het IS mogelijk.

Wat helpt is er omheen lezen, of kijken. Artikelen over het boek en de tijd waarin het is geschreven, biografieën of documentaires over de schrijver. Een cursus literatuur volgen, of, zoals ik, opnieuw gaan studeren en dan college krijgen van een docente die Proust-expert is. Wat ik wil zeggen is: u hoeft het niet alleen te doen. Zoek hulp!
Haha, alsof moeilijke boeken lezen een ziekte is… nou ja, misschien is het dat ook wel, een besmettelijke ziekte. Ik ben besmet (‘proest’) en ga de rest van A la recherche ook lezen, al moet ik er tien of twintig jaar over doen. En Ulysses… die trek ik nog wel een keer aan z’n jas.

Voor wie ook Proust wil lezen, hier wat hulp-links:
– Nederlandse wikipagina over Proust
– artikel van Carel Peeters in Vrij Nederland: Terug naar 1913, het jaar dat Marcel Proust de literatuur veranderde 
-Une vie d’écrivain (1992), een interessante en mooie documentaire over leven en werk van Proust (in het Frans, met optioneel Franse ondertiteling)
– Du côté de chez Swann, integraal voorgelezen in het Frans

Bonne lecture!

Aanvulling (10 januari)

Op facebook stelde een collega-schrijfster n.a.v. dit blog een belangrijke vraag. Hieronder haar vraag en mijn antwoord:

  • Tanneke Wigersma     maar…was het ook de moeite waard?
  • Claudia Jong    Ja! Boeken zijn niet voor niets klassiekers. Proust heeft lang gewerkt aan zijn ‘Recherche’ en het is fijn om zulke boeken te lezen, rijk aan gedachten.
    Het er omheen lezen is ook boeiend, je duikt in een andere tijd en leest hoe schrijvers toen leefden en werkten. Heel interessant!
    En er zitten prachtige scènes in, bijv over het bedritueel van een jongetje dat per se wil dat zijn moeder hem komt zoenen, ook als dat eigenlijk niet mag van zijn vader. Of jaloezie-scènes/gedachten, die heel ver gaan en schrijnend en grappig zijn. En scènes over salons, met graven, gravinnen, prinsessen, en snobs, de mensen die proberen zich omhoog te werken. Smullen.
Posted in Over boeken, Over Frankrijk en de Franse taal | Tagged | Leave a comment

Natte kerst en gelukkig nieuwjaar

Natte kerst

 

Ik wens alle lezers van mijn blog (en boeken) fijne kerstdagen en een mooi, gezond en goed 2014, met veel lachrimpeltjes!

 

 

Posted in Nieuws | Leave a comment

Heeft u ooit…

Ik fiets bijna elke dag langs een gracht met zwanen. Veel zwanen, opvallend veel zwanen voor één gracht. En een groot deel ervan was grijs. Grijs-achtig. Dus nog jong.

Op een dag waren alle zwanen opeens wit.

Ik heb het niet zien gebeuren.

Heeft u ooit grijze zwanen wit zien worden?

 

 

Posted in Persoonlijke berichten | Leave a comment

Het lege blog

Het is een beetje stil hier, vindt u niet? Dat komt hierdoor: steeds als ik een onderwerp bedenk voor een blog, vind ik het niet leuk of goed genoeg. Of het moment is voorbij, en dan hoeft het al niet meer. Of er is al zoveel over het onderwerp gezegd, door anderen.

Zou ik lijden aan een writer’s blog?

Ik zag laatst een mooi citaat voorbij komen:

 

Ik ben bang voor het lege blog. Dat is het. Maar dat is niet zo erg hoor, er zijn ergere dingen. Geloof me.

De angst voor het lege blad, bijvoorbeeld. Dát is pas erg.
Kijk maar hier. Lees en huiver…

 

Posted in Persoonlijke berichten | Leave a comment

Wat is je lievelingsdier?

Dat is een vraag die kinderen vaak stellen, als ik als schrijver op bezoek ga bij scholen. Afgelopen donderdag was ik bij drie groepen 8 op verschillende scholen bij Borne, en daar vroegen ze het weer: Wat is je lievelingsdier? En ik heb antwoord gegeven.

Nu bent u nieuwsgierig. Maar ja, lievelingsdieren, dat is te kinderachtig voor een grotemensenblog, dus ik ga er niks over zeggen. Ik ga überhaupt niet toegeven dat ik een lievelingsdier heb. In plaats daarvan ga ik nadenken over een politiekmaatschappelijk verantwoord onderwerp. Of over een gedicht waarmee ik alle andere gedichten overbodig maak. Of een intelligente uitspraak, waarmee ik iedereen van z’n sokken blaas. Een mening die nog niemand anders eerder had. Een ding dat de wereld voorgoed zal veranderen. Iets belangrijks.

Voor degenen die toch té nieuwsgierig zijn, bied ik hier discreet en nagenoeg onzichtbaar het luik aan. Luik, luik, welk luik? hoor ik u roepen. Ssshh… ik zal het u zeggen, als u zich rustig houdt. Ik heb het over het luik naar de andere wereld. Het luik waarover ik eerder schreef.

Hier komt het. Reis voorzichtig. En veel plezier, daar: [] 

 

Posted in Persoonlijke berichten | Leave a comment

Voor T.

 

Je donderhart brak

Op een dag in oktober

Maar waar ben je nu

 

 

Posted in Haiku's | Leave a comment

Afgeluisterd gesprekje in de trein

 

Moeder: ‘Kijk maar niet zo onschuldig. Ik zie aan je smoel dat je weer iets hebt geleerd dat niet goed voor je is…’

(korte nadenkstilte)

Kind: ‘Eigen schuld. Jij hebt mij op school gedaan. En dan krijg je dat, daar léér je dingen.’

 

Posted in Persoonlijke berichten | Leave a comment