Verliefd op een douchebak

We zijn druk bezig met de badkamer. Vandaag aan twee kanten een reepje van de hagelnieuwe en nogal dure douchebak afgezaagd. Dat was even spannend, maar het is goed gegaan. Hij is niet gescheurd of gebroken en hij past precies! Het wordt zo mooi… ik wist niet dat het kon, verliefd worden op een douchebak, maar het bestaat.

Terwijl we bezig zijn, ontdekken we steeds nieuwe problemen, ik bedoel uitdagingen. Hoe goed je ook over alles nadenkt, je ziet altijd kleine dingen over het hoofd. Zo zagen we nu opeens dat de (toekomstige) kast in de badkamer misschien heel raar gaat aansluiten op het plafond. En dat er een pvc-buis is, die bij nader inzien toch behoorlijk in de weg zit… en ga zo’n buis maar eens camoufleren. Hoofdbrekers zijn het. Ze zorgen voor een hoop gekibbel. Overleggen loopt vaak uit op kibbelen, omdat we elkaars taal niet begrijpen en als opperhoofden van twee rivaliserende indianenstammen tegenover elkaar staan.

Hij: ‘Kijk, als we het nou zo doen, die buis loopt met een knik van hier naar daar, en dan naar boven… dat is mooi symetrisch.’

Ik: ‘Ik snap er niks van… die buis loopt dan toch nog steeds van de kast naar het plafond? Wat bedoel je nou?!’

Als het onbegrip een climax bereikt en de onderhandelingen dreigen vast te lopen, wordt er met verhitte koppen pen en papier bij gehaald, in de hoop dat we elkaars geniale ideeën wel begrijpen als ze worden getekend. Vaak lukt dat ook nog, godzijdank (leve de schetsjes!) En zo strijden we een prachtige badkamer bij elkaar.

Ondertussen ligt het schrijven nagenoeg stil. Toevallig kreeg ik vandaag twee leuke berichten over Wolfje. Een tweet van een collega-schrijfster, die zei dat haar dochter het verhaal heel bijzonder vond en er op school een boekbespreking over gaat doen. En een mail van Gijs, de zoon van één van mijn beste vriendinnen van vroeger, die ik al heel lang niet meer heb gezien. Hij mailde dat hij Wolfje had gelezen en dat hij het heel leuk vond, en de hele klas vond het een leuk boek, want zijn juf las het voor op school ‘en schrijf je nog meer boeken? van gijs en oja ik ben negen jaar’

Ja, lieve Gijs, ik schrijf nog meer boeken. Ik moet alleen even de rust en de ruimte vinden om ze te schrijven. En ik ben nu even heel verliefd…

 

This entry was posted in Over klussen, Wolfje. Bookmark the permalink.

Geef een reactie

Jouw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.