Mijn vaste ritueel: ik schrijf een blog op de laatste dag van het jaar.
Een blog over schrijven en over wat ik het afgelopen jaar grofweg heb gedaan (dus niet over alle belangrijke dingen die op dit moment gebeuren in de wereld).
Het was geen slecht jaar voor mij, als schrijver.
Ik begin met een kleine opsomming, dat is lekker overzichtelijk.
In 2025 verschenen er acht titels die ik heb vertaald in de serie Wist je dat, en één boek van mezelf: Het vreemde verhaal van Violetta Viraal, met illustraties van Ruth De Jaeger.
Ik deed het Halfjaarprogramma van De Schoolschrijver bij basisschool Comenius in Den Haag, plus een heleboel losse bibliotheek- en schoolbezoeken via De Schoolschrijver en De Schrijverscentrale.
Ik ging naar het Kinderboekenbal in Amsterdam, samen met Elly Simoens (uitgeefster en redacteur) van De Eenhoorn.
Er verschenen drie herdrukken in 2025: een tweede druk voor De jongen die verdween in een game, een tweede druk voor Wonderpaard en een derde druk voor de verhalenbundel Tijgers lezen.
Ik diende een aanvraag in bij het Letterenfonds voor een projectsubsidie voor mijn volgende kinderboek bij uitgeverij De Eenhoorn, en die aanvraag werd gehonoreerd.
Dit is al een mooi rijtje!
En toch ben ik vaak ontevreden en onzeker…
Dat heeft te maken met iets wat sommige lezers zullen herkennen: de lat hoog leggen en jezelf met anderen vergelijken.
Schrijver zijn is veel meer dan alleen boeken schrijven en publiceren, zeker in deze tijd.
Je moet ervoor zorgen dat jouw boeken worden gezien en opgepikt, te midden van een lawine aan prachtige boeken die elk jaar verschijnt.
Het is de kunst om daarin een goed evenwicht te vinden, en jezelf niet voorbij te rennen.
Er zijn altijd schrijvers die meer aandacht krijgen en wiens boeken vaker worden genoemd.
Boeken die worden gerecenseerd in alle kranten, die worden vertaald en verfilmd, of die belangrijke prijzen winnen.
Ik probeer hier niet te veel op te letten, maar soms lukt dat niet.
I’m only human. ;-)
Bij mij hielpen deze twee dingen, toen ik last had van die onzekerheid:
1. De Nederlandse Illustratie Podcast van Irene Cécile, waar ik vaak naar luister en waar ik als schrijver veel van leer, hoewel het eigenlijk is bedoeld voor illustratoren. In een van de podcasts ging het over sociale media en over dat je ook blij kunt zijn met ‘slechts’ drie likes, omdat er dan toch drie mensen de moeite hebben genomen om jouw bericht te lezen en op die knop te klikken. Het klinkt stom en bijna te simpel, maar wat Irene daar zei helpt mij nog steeds om meer oog te hebben voor wat er wél is en om niet steeds méér te willen.
2. Het boek van toneelschrijfster Lot Vekemans: Wat wil je dan?
Daarin beschrijft ze haar eigen onzekerheden, privé, maar vooral op werkgebied.
Met zinnen die me enorm hielpen, zoals:
‘Als je moet winnen om gezien en geaccepteerd te worden, vergeet je dat het ook gewoon om het spelen gaat.’
Dit wil ik meenemen naar 2026: oog hebben voor de dingen die goed gaan, en niet bezig zijn met winnen maar met spelen.
Ik had trouwens niks te klagen, qua aandacht voor mijn boeken:
Er verschenen veel recensies en besprekingen van mijn boeken, waaronder een lovende recensie van De jongen die verdween in een game door Johanna Cassiers in Nieuwsblad (een grote Belgische krant).
De jongen die verdween in een game zat in de Biebmissie tijdens de Week van de Mediawijsheid, waardoor veel kinderen in de bovenbouw het hebben gezien en hopelijk gelezen.
Het vreemde verhaal van Violetta Viraal stond op de december-tiplijst van Rubén Rodriguez da Silva, de kinderboekenspecialist van Libris.
Het vreemde verhaal van Violetta Viraal is geselecteerd voor de lijst van 60 titels van de Boekenbingo 2026, wat betekent dat veel lezers (kinderen en volwassenen) het gaan ontdekken en lezen.
En in december kwam – uit het niets – een grote verrassing:
De jongen die verdween in een game stond in eindejaarslijstjes in twee grote Belgische kranten: Nieuwsblad en De Standaard.
Johanna Cassiers zette het in De Standaard der Letteren op nummer 1, als antwoord op de vraag: Welk boek van 2025 was voor jou het hoogtepunt van het jaar?
Mijn boek was dus iemands hoogtepunt van dit jaar…
En niet zomaar iemand, een kritische recensente.
Wauw!
Lieve lezers, ik wens jullie een gelukkig en gezond 2026.
Met mooie boeken.
En met oog voor de dingen die goed gaan.
